WYCIECZKA  DO  WARSZAWY

28 listopada br. uczniowie klasy VII i VIII wraz z opiekunami panią Anną Szydłowską, Panią Anną Gontarek i Panią Katarzyną Bugaj wybrali się na wycieczkę do Warszawy.

Jak to jest - normalnie funkcjonować, będąc pozbawionym możliwości korzystania ze wzroku? Jak rozpoznawać otoczenie, gdy zupełnie nic nie widać? Czy świat bez kolorów i kształtów może być ciekawy? Czy przebywanie w nim  może otworzyć nas na zupełnie nowe doznania? Takie oto pytania nurtowały naszą młodzież. Po wielu dyskusjach na godzinach wychowawczych postanowiliśmy zwiedzić „Niewidzialną Wystawę”, by móc odnaleźć odpowiedzi na te pytania.

Po zwiedzeniu Niewidzialnej Wystawy znaleźliśmy odpowiedzi na większość pytań. Ta niecodzienna i dla wielu zaskakująca lekcja, w jakiej uczestniczyliśmy, pozwoliła nam spojrzeć na to, co nas otacza zupełnie inaczej - z perspektywy osoby niewidomej. To pozwoliło  nam choć troszkę zbliżyć się do świata osób niewidzących, dostrzec  ich potrzeby i problemy dnia codziennego.

Mogliśmy skorzystać też z części, gdzie mogliśmy m.in. poznać wiele pomysłowych i ciekawych udogodnień dla osób niewidzących. Nagle okazuje się, że tak błaha  czynność  jak na przykład dobranie w parę dwóch takich samych skarpetek po ich wypraniu, zaparzenie herbaty czy zapłacenie odpowiednim banknotem wymaga w przypadku osób niewidzących, specjalnych rozwiązań.

Po  zwiedzeniu wystawy zupełnie innego znaczenia nabierają znane, mądre słowa Małego Księcia: „najważniejsze, jest niewidoczne dla oczu”…

Późnym popołudniem udaliśmy się na spacer wokół Pałacu Kultury i Nauki jednego z najsławniejszych budynków w stolicy. Budowli wszystkim znanej,
a jednocześnie tajemniczej. Dowiedzieliśmy się w jakich latach powstał, z jakich słynie rekordów, co się w nim mieści, ile osób w nim pracuje, jakie legendy krążą na jego temat. Warto wspomnieć, że Warszawa nocą wygląda naprawdę pięknie.

W dobrych nastrojach udaliśmy się do teatru Syrena na musical pod tytułem ”Bem ! Powrót człowieka – armaty”. Życiorys Józefa Bema, choć obejmujący koniec XVIII i pierwszą połowę XIX wieku, przyrównać można do biogramu niejednego hollywoodzkiego super bohatera. Tak przynajmniej postanowili przedstawić polskiego generała twórcy najnowszego musicalu w Teatrze Syrena.
           
     Najciekawsze w spektaklu były sceny, które silnie korespondowały z naszą współczesnością. W Bemie!… porządki czasowe nieustannie mieszają się ze sobą, tworząc rozbudowany historyczny kolaż, którego hasłami przewodnimi stają się „Polska” i „niepodległość”. Postać Józefa Bema pełniła rolę łącznika pomiędzy różnymi planami akcji. Ich zestawienie zaskakuje nierzadko trafnością powiązań, innym razem bawi absurdalnością prezentowanych wizji Polski przeszłej i teraźniejszej.

O lekkości formy – mimo poważnego, patriotycznego tematu – decydowała muzyka, stanowiąca znakomite połączenie rozmaitych tradycji muzyki rozrywkowej od jazzu przez rock aż po orientalny pop. Uwagę zwracała także doskonałe przygotowanie muzyczne zespołu wokalnego i instrumentalnego. Duża emocjonalność i swoboda w wykonywaniu aktorskich partii solowych skontrastowana została z niezwykłą precyzją wokalną i ruchową widoczną w zbiorowych songach.

Po wyjściu z teatru, pełni wrażeń skierowaliśmy się w stronę autobusu. W czasie drogi powrotnej nie sposób było się nudzić. Wspólnie rozmawialiśmy o swoich przeżyciach. Byliśmy już zmęczeni, ale za to pełni wspaniałych doznań, nowych doświadczeń i wiedzy, która na pewno przyda się nam w życiu.